Na początku nie przejmowałam się suchością w jamie ustnej. Po prostu więcej piłam. Przez jakiś czas praktycznie nie rozstawałam się ze szklanką ze słabą herbatą. Nie powiedziałam nic lekarzowi kiedy zmienił się smak potraw.
Był taki dzień, że myśl o tym, jaki ból i trudność sprawi mi jedzenie skłoniła mnie do rezygnacji z posiłków. To był ten moment, kiedy przyszło mi na myśl, że nie mogę pozwolić sobie na dalsze ignorowanie tego objawu, gdyż będę zbyt słaba na leczenie nowotworu. Kilka dni później miałam wizytę i to była pierwsza rzecz, o której rozmawiałam z lekarzem prowadzącym. Wówczas już ból podrażnionej jamy ustnej odczuwałam właściwie jako ciągły. Okazał się też odporny na środki przeciwbólowe i niezwykle drażniący.”